Լինում է, չի լինում՝ մի թագավորություն է լինում: Թագուհին և թագավորն անչափ շատ են սիրում գեղեցիկ հագնվել: Նրանք իրենց պալատում առանձնացված սենյակ ունեին, որտեղ ապրում էր հրաշագործ Փերին: Նա զգեստ էր կարում՝ ծաղկաթերթերից: Պալատի դիմաց տարբեր ծաղիկներով ու վարդերով զարդարված այգի կար, որտեղից էլ Փերին ընտրում էր ծաղկաթերթերը: Նա այգում աճող մանուշակների թերթերից էլ զգեստներ էր կարում: Եվ ամեն օր մի նոր զգեստ էր հնարում: Ոչ մեկը մյուսին նման չէր:
Պալատից ոչ շատ հեռու մի մեծ ճահիճ կար, որտեղ ապրում էին հսկա դոդոշները: Այնպես պատահեց, որ հրաշագործ Փերու մասին իմացավ հսկա դոդոշը՝ նրանց առաջնորդը: Վերջինս որոշեց ինքն էլ պճնվել ծաղկաթերթերով:
Ճահճի եզրին հավաքվեցին բոլոր դոդոշները: Մեծ դոդոշը կռկռաց, իսկ նրան ձայնակցեցին մյուս բոլոր դոդոշները: Մեծ դոդոշը կռկռաց.
– Ինչ-որ կերպ հարկավոր է մեզ մոտ բերել այդ Փերուն:
– Կը՜ռռռ… կը՜ռռռ,- ձայնակցեցին բոլոր դոդոշները:
– Դուք կփակեք այն ճանապարհը, որով Փերին շուկա է գնում, և այդ ժամանակ էլ նրան կփախցնեք ու կբերեք այստեղ:
Իսկ Փերին իսկապես ամեն առավոտ գնում էր շուկա գնումների: Տարբեր թելեր, կոճակներ, գույն- գույն հուլունքներ էին վաճառում շուկայում: Փերին դրանցից ընտրում էր զգեստների համար: Եվ ահա, այդ առավոտյան Փերին ճանապարհ ընկավ դեպի շուկա: Դոդոշները գիտեին շուկա տանող ճանապարհը: Հրաշագործ Փերին ճանապարհ ընկավ, իսկ ահա հենց այդ ժամանակ էլ դոդոշները շարվեցին ճանապարհին: Երբ Փերին հասավ թաքնված դոդոշներին, նրանք դուրս թռան և միանգամից ցանցը գցեցին Փերու գլխին: Զամբյուղը ձեռքից մի կողմ ընկավ: Դոդոշները Փերուն տարան իրենց տուն՝ ճահիճ:
Երեկոյան, թագուհին փնտրեց Փերուն պալատի այգում, սենյակներում և, իհարկե, չգտավ:
Այո՛, չէ՞ որ Փերին բանտարկված էր ցեխոտ ու գարշահոտ ճահճում:
Դոդոշները գեղեցկուհուն բերեցին իրենց գլխավոր դոդոշի մոտ:
– Կը՜ռռ, կը՜ռռ, կը՜ռռ… ի՜նչ գեղեցիկ ես,- կռկռաց դոդոշն ու պահանջեց, որ Փերին իր համար գեղեցիկ զգեստ կարի ծաղկաթերթերից:
– Բայց, այստեղ ծաղիկներ չկան,- բողոքեց Փերին:
– Իսկ դու մամուռից կարիր, այն ավելի գեղեցիկ կլինի: Հետո, ո՞վ չգիտի, որ դոդոշները սիրում են կանաչ գույնը:
Բոլոր դոդոշները ճահճից ցեխոտ մամուռ հավաքեցին ու բերեցին: Խեղճ Փերին ամբողջովին ցեխոտվել էր, նրանից ճահճի նեխած հոտ էր գալիս:
– Իսկ երբ ես կարեմ ձեր զգեստը, դուք ինձ կտանե՞ք պալատ,- հարցրեց Փերին:
– Կը՜ռ, կը՜ռ… կը՜տանե՜նք…
Փերին սկսեց մամուռից զգեստ կարել: Զզվելի էր, ցեխոտ էր ու նեխահոտով, բայց հույսը, որ երբ ավարտի, տուն է վերադառնալու, նրան ուժ էր տալիս:
– Համբերել է հարկավոր,- մտածում էր Փերին,- իսկ ծաղիկներն իրենք կբացվեն:
Թագավորն ու թագուհին պալատում իրենց հրաշագործ Փերուն չգտնելով՝ որոշեցին որևէ մեկին ուղարկել նրան փնտրելու:
Հրամայեցին.
– Ով գտնի և պալատ բերի հրաշագործ Փերուն, նա կամուսնանա Փերու հետ և հարուստ օժիտ կստանա:
Տարբեր երկրներից երիտասարդներ եկան: Կապեցին զենք ու զրահ և ձիերը հեծած՝ շրջեցին աշխարհով մեկ: Ոչ մի երկրում նրանք Փերուն չգտան:
Այդ երկրում, իր ծեր մոր հետ մի որսորդ տղա էր ապրում: Մայրը շուկայում լսում է պատահածի մասին, գալիս է տուն և որդուն ասում.
– Այն, ինչ հեռու ես փնտրում, գուցե գտնես քթիդ տակ: Դու էլ գնա-փնտրի՛ր, որդի՛ս:
Տղան մի լավ ծիծաղեց, իսկ առավոտյան վաղ գնաց բադերի որսի:
Ամբողջ օրը որս արեց, մի քանի բադ խփեց, երեկոյան կողմ, այնպես պատահեց, որ մի բադի խփեց, բադը վիրավորվեց ու թռավ դեպի ճահիճի խորքերը: Տղայի շունը վազեց բադի հետքով: Նա այդպես սովորել էր որս բռնել: Տղան ևս հետևում էր շանը:
Ահա, այնպես եղավ, որ բադը թռա՜վ, թռավ ու ընկավ ուղիղ Փերու դիմաց: Նրա թևը վիրավոր էր և այլևս չէր կարող շարունակել փախչել հետապնդողներից: Բարի Փերին բարձրացրեց վիրավոր թռչունին, մաքրեց ու կապեց վիրավոր թևը: Նոր էր վիրակապել, վերջացրել, երբ երևաց շունը, իսկ նրանից քիչ անց՝ հևիհև վազող որսորդը:
Շունը, տեսնելով աղջկան, կանգ առավ: Բադը նստած էր Փերու գրկին: Շունը հետ վազեց դեպի իր տերն ու հնազանդ կանգնեց: Որսորդը զարմացավ՝ տեսնելով այդ գեղեցկուհուն անտառի խորքում, ճահճի ամենաանանցանելի մասում:
– Ո՞վ ես դու և ինչո՞ւ ես այստեղ,- հարցրեց որսորդը:
Աղջիկը պատմեց ողջ պատմությունը, որն արդեն մենք գիտենք, իսկ տղան հիշեց, թե ինչ ասաց իր մայրն իրեն երեկոյան.
– Հեռու կփնտրես, մոտ կգտնես:
Այնքան գեղեցիկ էր Փերին, որ տղան մոռացավ բադի մասին: Իսկ բադը, ինչպես բոլոր հեքիաթներում, կախարդական էր և աղջկա բարության դիմաց որոշեց օգնել: Նա կախարդեց, և հսկա դոդոշները փոքրացան, փոքրացան և դարձան փոքրիկ գորտեր:
Տղան Փերուն դուրս բերեց ճահճից, տարավ տուն: Աղջիկը լողացավ, հարդարվեց ու ավելի գեղեցկացավ:
Առավոտյան նրանք միասին գնացին պալատ:
Թագավորն ու թագուհին ուրախացան: Թագավորն իր խոստման տերը եղավ: Ամուսնացրեց որսորդ տղային ու Փերուն:
Հրաշք հարսանիք եղավ: Տղան նվեր ստացավ գեղեցիկ տուն ու մեծ պարտեզ, որ Փերին կարողանա ծաղիկների թերթիկներից զգեստներ կարել թագուհու համար:
Իսկ մեր վիրավոր բադի թևը ժամանակի ընթացքում բուժվեց, և բադը հպարտ-հպարտ շրջում էր պարտեզում, լողում ջրավազանում և բոլոր թռչուններին ու ծաղիկներին պատմում այս հեքիաթը:
Երկնքում երեք հրաշագեղ, ոսկեհուր փետուրներով բադեր պտտվեցին և երեք փետուր բաց թողեցին, մեկը՝ պատմողի համար, երկրորդը՝ լսողի, իսկ երրորդը՝ բոլոր հեքիաթասերների համար։
1․Ի՞նչ են սիրում թագուհին և թագավորը։
2․Տեքստից դուրս գրիր երեք հարցական և երեք բացականչական նախադասություն։
3․Բացատրիր այս նախադասության իմաստը։
– Հեռու կփնտրես, մոտ կգտնես:
4․Առանձնացրո՛ւ փոխաբերությունները և բացատրի՛ր։
5․Ինչ հասկացար այս տեքստից։
